Қас қылғанда қайғы торлап көгімді,
Білдірмедім жатқа ашым, тоғымды.
Гүл болмысым бейне тасқа айналып,
Бар сезіндім, Тасқын, сенің жоғыңды.
Жан-тәніме тағдыр уын жолатпай,
Болған іске болдым берік болаттай.
Лүп-лүп соғып тұрғандай жүрегің,
Кеңсай жақтан тылсым ғайып сағаттай.
Тыншымаймын таңмен талас тұрамын,
Тәңір мәнім күн-түн құлдық ұрамын.
Күлмедім деп айта алмаймын мен сенсіз,
Сырт көзден сыр жасырып, сан жыладым.
Жыладым мен Әли әке іздесе,
Алмады-ау деп Мәди, Сағи жүздесе.
Жыладым мен, мен жыламай, кім жылар?
Күмәнді ойым үміт жібін үзбесе.
Өмір сүрдім өзіме тең өлшеммен,
Халық риза, өнеріме ел сенген.
Зейнетіңді аз көргем жоқ, жан-жарым,
Бейнетіңе батып келемін белшемнен.
Ұлдарыңның жууменен жөргегін,
Қара шашым ағарғанын көр менің.
Тасқын, мәңгі тірісің сен мен үшін,
Өлгенің жоқ, өлгенің жоқ, өлгенің...
Хабардың толық нұсқасы